- coinquinatus
coinquinātus, a, um, PAdi. m. Compar. (coinquino), besudelt, befleckt, quid esse his potest coinquinatius? Arnob. 7, 16.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
coinquinatus
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
Coinquinate — Co*in qui*nate, v. t. [L. coinquinatus, p. p. of coinquinare to defile. See {Inquinate}.] To pollute. [Obs.] Skelton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
HONORIUS I — 68. Rom. Pontifex A. C. 626. Campaniâ Italiae oriundus, Bonifacii V. successor. Schisma Episcoporum istriae 70. Annorum sustulit, Angliae Scotiaeque Ecclesiarum curam gessit, sacras aedes novas aedificavit, veteres instauravit. Monothelitarum… … Hofmann J. Lexicon universale
NAZIRAEUS — Hebr. separatum notat; peculiari videl. sanctitate a reliquis discretum et certo vitae generi ac ordini adstrictum. Unde, Gap desc: Hebrew tales dicti, munus ac donum, quasi Deo consecrati. Erant hi vel Nativi, qui seu Dei iussu, seu Parentum… … Hofmann J. Lexicon universale
