- collocupleto
col-locuplēto, āvī, āre (con u. locupleto), überaus bereichern, se, Ter. heaut. 258. – übtr., durch die Rede, rei honestandae et collocupletandae causā, Cornif. rhet. 2, 28.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
col-locuplēto, āvī, āre (con u. locupleto), überaus bereichern, se, Ter. heaut. 258. – übtr., durch die Rede, rei honestandae et collocupletandae causā, Cornif. rhet. 2, 28.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.