cōnflātilis, e (conflo), aus Gußarbeit, aus Erz gegossen, Iuppiter, Prud. perist. 10, 295: vitulus, Vulg. exod. 32, 4: di, ibid. 34, 17: statuae, Cassian. de inc. Chr. 2, 3. – subst., cōnflātile, is, n., das aus Erz gegossene Bild, Vulg. deut. 27, 15 u.a.: sculptile aut conflatile, Hier. ep. 29, 3: sculptile atque conflatile, Vulg. iudic. 18, 4: sculptilia et conflatilia, Augustin. de civ. dei 18, 31, 2.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
conflátil — (del lat. «conflatĭlis»; ant.) adj. Susceptible de ser fundido. * * * conflátil. (Del lat. conflatĭlis). adj. desus. Que se puede fundir … Enciclopedia Universal
TUBA — Tyrrhenorum inventum, Plin. l. 7. c. 56. a tubo, seu canali, quem refert, dicta, priscis Graecis ignota fuit. Unde illos, Tubarum locô, conchis uti consuevisse, legimus, apud Hesychium, Κόχλοις τοῖς ςθαλαττίοις ἐχρῶντο, πρὸ τῆς τῶ σαλπίγγων… … Hofmann J. Lexicon universale
ՁՈՒԼԱԾՈՅ — (ի, ից.) NBH 2 0161 Chronological Sequence: Early classical, 9c, 10c գ. ՁՈՒԼԱԾՈՅ χώνευμα, χονευτόν conflatile, fusile. կամ ՁՈՒԼԱԾՈՒ. գրի եւ ՁՈՒՂԱԾՈՒ. Ձուլեալ ինչ. ձոյլ. մանաւանդ դրօշեալն. թափծու բան. ... *Արարին իւրեանց ձուլածոյս: Ստեղծին իւրեանց … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
conflátil — (Del lat. conflatĭlis). adj. desus. Que se puede fundir … Diccionario de la lengua española
