coniugo

coniugo

con-iugo, āvī, ātum, āre (con u. iugum), zusammenjochen, zusammenpaaren, gleichs. zu einem Paar verbinden, est ea iucundissima amicitia, quam similitudo morum coniugavit (geknüpft hat), Cic. de off. 1, 58. – Insbes.: a) ehelich verbinden, verheiraten, alqam sibi nuptiis, Apul. met. 5, 26: iam coniugatus, Augustin. conf. 6, 13. – b) als rhet. t. t., argumenta coniugata, verknüpfte Begründungen, d.i. aus einer Verknüpfung stammverwandter Ausdrücke bestehende, Cic. top. 11 sq.: dah. coniugatum = coniugatio no. II, a (w. s.), Quint. 5, 10, 85.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • Royaume de Galice — 42°52′57″N 8°32′28″O / 42.8825, 8.54111 …   Wikipédia en Français

  • coniugare — co·niu·gà·re v.tr. (io còniugo) 1. TS gramm. elencare ordinatamente le forme di un verbo, secondo i modi, i tempi, le persone e i numeri: coniugare un verbo al passato remoto 2. BU unire, congiungere in matrimonio Sinonimi: sposare. 3. CO fig.,… …   Dizionario italiano

  • coniugarsi — co·niu·gàr·si v.pronom.intr. (io mi còniugo) 1. CO sposarsi | BU fig., di qcs., accordarsi, conciliarsi 2. TS gramm. presentare o consentire una determinata coniugazione: i verbi difettivi si coniugano soltanto per alcuni tempi …   Dizionario italiano

  • coniugare — {{hw}}{{coniugare}}{{/hw}}A v. tr.  (io coniugo , tu coniughi ) 1 Ordinare le voci del verbo secondo i modi, i tempi, le persone e i numeri. 2 (raro) Congiungere in matrimonio. 3 (fig.) Unire, far coesistere: coniugare rigore ed equità. B v. intr …   Enciclopedia di italiano

  • coniugare — [dal lat. coniugare congiungere, unire ] (io còniugo, tu còniughi, ecc.). ■ v. tr. 1. (non com.) [unire in matrimonio] ▶◀ sposare. 2. (gramm.) [enunciare le forme di un verbo nei vari tempi e modi] ▶◀ ‖ declinare. ⇑ flettere. 3. (fig.) [far… …   Enciclopedia Italiana

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”