- consecuus
cōnsecuus (cōnsequus), a, um (consequor), folgend, Sidon. epist. 7, 14, 9. Cl. Mam. de stat. anim. 2, 9. Vgl. Lachm. Lucr. 5, 679. p. 304.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
cōnsecuus (cōnsequus), a, um (consequor), folgend, Sidon. epist. 7, 14, 9. Cl. Mam. de stat. anim. 2, 9. Vgl. Lachm. Lucr. 5, 679. p. 304.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.