- dealbator
dealbātor, ōris, m. (dealbo), der Tüncher, Corp. inscr. Lat. 4, 222. Cod. Iust. 10, 66 (64), 1.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
dealbātor, ōris, m. (dealbo), der Tüncher, Corp. inscr. Lat. 4, 222. Cod. Iust. 10, 66 (64), 1.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
ALBINI et ALBANI — Tectores, parietes tectoriis seu incrustationibus inducunt, Glossae Graeco Lat. Κονιατὴς, Dealbator, Albinus, tector. Λευκαντὴς, Dealbator. Eorum opus Albarium. Vide supra Albarii et infra Album opus … Hofmann J. Lexicon universale