deificus, a, um (deus u. facio), I) aktiv, vergötternd, Tert. apol. 11. – II) passiv, a) von Gott gemacht, -geschickt, -inspiriert, heilig, lues deifica, die fallende Sucht, Epilepsie (als Übersetzung von ἡ ἱερὰ νόσος), Cael. aur. acut. 2, 30, 162: libri deifici, scripturae deificae, voces deificae u. vgl., Eccl.; vgl. Haupt opusc. 3, 314 sq. Hartel Ind. verbb. Cypr. in v.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
deífico — ► adjetivo Perteneciente o relativo a Dios. * * * deífico, a (del lat. «deifĭcus») adj. De Dios o de un dios. * * * deífico, ca. (Del lat. deifĭcus). adj. Perteneciente o relativo a Dios … Enciclopedia Universal
Deific — De*if ic, Deifical De*if ic*al, a. [L. deificus; deus god + facere to make: cf. F. d[ e]ifique.] Making divine; producing a likeness to God; god making. A deifical communion. Homilies. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Deifical — Deific De*if ic, Deifical De*if ic*al, a. [L. deificus; deus god + facere to make: cf. F. d[ e]ifique.] Making divine; producing a likeness to God; god making. A deifical communion. Homilies. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Deified — Deify De i*fy, v. t. [imp. & p. p. {Deified}; p. pr. & vb. n. {Deifying}.] [F. d[ e]ifier, LL. deificare, fr. L. deificus. See {Deific}, {Deity}, { fy}.] 1. To make a god of; to exalt to the rank of a deity; to enroll among the deities; to… … The Collaborative International Dictionary of English
Deify — De i*fy, v. t. [imp. & p. p. {Deified}; p. pr. & vb. n. {Deifying}.] [F. d[ e]ifier, LL. deificare, fr. L. deificus. See {Deific}, {Deity}, { fy}.] 1. To make a god of; to exalt to the rank of a deity; to enroll among the deities; to apotheosize; … The Collaborative International Dictionary of English
Deifying — Deify De i*fy, v. t. [imp. & p. p. {Deified}; p. pr. & vb. n. {Deifying}.] [F. d[ e]ifier, LL. deificare, fr. L. deificus. See {Deific}, {Deity}, { fy}.] 1. To make a god of; to exalt to the rank of a deity; to enroll among the deities; to… … The Collaborative International Dictionary of English
deific — /dee if ik/, adj. making divine; deifying. [1480 90; < LL deificus, equiv. to L dei (comb. form of deus god) + ficus FIC] * * * … Universalium
ԱՍՏՈՒԱԾԱԳՈՐԾ — (ի, աց, կամ ից.) NBH 1 0322 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 13c, 14c θεόκτιστος a deo creatus, traditus ՅԱտուածոյ գործեալ. որ ինչ է գործ այսինքն, եւ աստուածային. *Ըստ աստուածագործ սրբութեան օրինագիր կրօնից. ՟Բ. Մակ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՍՏՈՒԱԾԱԳՈՐԾԱԿԱՆ — (ի, աց.) NBH 1 0322 Chronological Sequence: Unknown date, 12c ա. θεουργικός deificus Որ կարօղ է աստուածագոծել. աստուածացուցիչ. սրբարար. եւ Սրբազան. *Զաստուածագործականն նմանութիւն: Աստուածագործականն նորա լուսոյ: Աստուածագործականացն Յիսուսի, եւ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՍՏՈՒԱԾԱՐԱՐ — ( ) NBH 1 0330 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 12c, 13c, 14c ա. θεοποιός deificus Որ Աստուած առնէ կամ աստուածացուցանէ շնորհօք. սրբարար. *Աստուածարար պարզութիւն: Լոյսն, եւ աստոածարարն, եւ պատճառն. Դիոն. երկն. եւ Դիոն. ածայ.: *Պարգեւք… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՍՏՈՒԱԾԱՑՈՒՑԻՉ — ( ) NBH 1 0331 Chronological Sequence: Unknown date, 8c ա. ἑνθεωτικός deificus Որ աստուածացուցանէ՝ ո՛ր եւ է օրինակաւ. *Զօրութիւնս աստուածացուցիչս, կամ գոյացուցիչս. Դիոն. ածայ.: *Աստուածացուցիչ, այլ ոչ աստուածացեալ. Աստուածծաբ. պենտեկ: Շար.: *Օձն… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
