- desitus
dēsitus, ūs, m. (desino), das Aufhören, cum desitu spiritus, Iul. Val. 3, 54 (30).
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
desitus
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
disette — (di zè t ) s. f. 1° Manque de choses nécessaires et particulièrement de vivres. Année de disette. Cette année sera une année de disette. La disette de 1812. • La dépendance où la disette réduit le pauvre, BOURDAL. 8e dim. après la Pentec.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
MITHRA — Persis dicitur Sol. Strad. l. 15. Τιμῶσι δὲ καὶ Η῞λιον, ὅν Μίθραν καλοῦσι. Plut. in l. de Iside, et Osiride, post relatam eorum sententiam, qui duos esse Deos credebant, quasi adversarios et ἀντιτέχνους, quorum alter Bona, alter Mala operaretur,… … Hofmann J. Lexicon universale
ՆՈՒԱԶԱՆՔ — (նաց.) NBH 2 0448 Chronological Sequence: 8c գ. κατάληξις cessatio, desitus. Նուազումն. կասումն. դադարումն. *Եւ ոչ սրբազանի տռփմանն ճշմարտութեան ʼի նուազանս երբէք լինել. Դիոն. եկեղ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
desition — ˈzishən, ˈsi noun ( s) Etymology: Medieval Latin desition , desitio, from Latin desitus (past participle of desinere to leave off, cease) + ion , io ion more at desinent archaic : a cessation of being … Useful english dictionary
desitive — ˈdezəd.iv, esə adjective Etymology: Latin desitus + English ive : concluding or expressing a conclusion a desitive proposition … Useful english dictionary
de|si|tion — «dih SIHSH uhn», noun. an ending; end; conclusion. ╂[< Latin dēsitus, past participle of dēsinere (see etym. under desinence (Cf. ↑desinence)) + English ion] … Useful english dictionary
