- despicatus [1]
1. dēspicātus, a, um, PAdi. m. Superl. (v. despicor), verachtet (stärker als contemptus, d.i. verächtlich), vir me habet pessumis despicatam modis, Plaut. Cas. 189. – homo despicatissimus, Cic.: verb. homo contemptissimus ac despicatissimus, Cic.: ignobilissimi homines et despicatissimi, Gell.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.