- diacatochus
diacatochus, ī, m. (διακάτοχος), der Besitzer, rein lat. possessor, Cod. Theod. 10, 16, 1.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
diacatochus, ī, m. (διακάτοχος), der Besitzer, rein lat. possessor, Cod. Theod. 10, 16, 1.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.