disciplinatus

disciplinatus

disciplīnātus, a, um, Adi. m. Compar. (disciplina), geschult, gut gewöhnt, Tert. de fug. in persec. 1. Vulg. Iacob. 3, 13 u.a. Alcim. Avit. 4, 46.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • disciplinado — (Del bajo lat. disciplinatus.) ► adjetivo 1 Que se comporta conforme a una disciplina. 2 BOTÁNICA Se aplica a la flor que tiene algunas vetas de distinto color, en especial al clavel. SINÓNIMO jaspeado * * * disciplinado, a 1 Participio de… …   Enciclopedia Universal

  • indiscipliné — indiscipliné, ée (in di si pli né, née) adj. Qui n est pas discipliné, qui manque à la discipline. Troupes indisciplinées. Écoliers indisciplinés. Un esprit indiscipliné, Mém. de Trév. dans DESFONTAINES. HISTORIQUE    XIVe s. •   Et aussi le gieu …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • HENOCH — fil. Cain, Gen. c. 4. v. 18. Item fil. Iared, vir iustus a Deo vivus sublatus. Gen. v. 5. v. 18. Fil. etiam Madian filii Abrahae, Gen. c. 25. v. 4. Fil. Etiam Ruben. Gen. c. 46. v. 9. Irem civ. quam Cain exstruxit, illique filii sui nomen indidit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • disciplinatory — ˈdis(ə)plə̇nəˌtōrē, |disə|plin , də̇ˈsiplə̇n adjective Etymology: Late Latin disciplinatorius, from disciplinatus disciplined (past participle of disciplinare to discipline) + Latin orius ory more at discipline : disciplinary …   Useful english dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”