- disiectus [2]
2. disiectus, ūs, m. (disicio), das Zerstreuen, Lucr. 3, 926.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
2. disiectus, ūs, m. (disicio), das Zerstreuen, Lucr. 3, 926.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
MAURITIUS — I. MAURITIUS Elector Saxoniae. fil. Henrici, cum fratre Augusto, in tutela agnati Ioh. Friderici Electoris adolevit, Caesaris exin in Hungaria miles, ibi ministri, vulnera pro ipso excipientis, fide servatus est: in Belgio quoque contra Gallos… … Hofmann J. Lexicon universale
PONS Aurelius — P. Victori Ponte Rotto, pons Romae disiectus, inter Aelium, et Sublicium seu Cestium. Ferrar. Baudrando dirutusest, cuius vix visuntur vestigia. Ideo caret nomine … Hofmann J. Lexicon universale
Disjektion — Dis|jek|ti|on die; , en <zu lat. disiectus, Part. Perf. von disicere »auseinandertreiben, zerstreuen«, u. 1↑...ion> Persönlichkeitsspaltung als Traumerlebnis, bei dem ein Trauminhalt in doppelter Gestalt erscheint (z. B. man sieht sich… … Das große Fremdwörterbuch