- disiunctim
disiūnctim, Adv. (disiunctus), getrennt, Gaius inst. 2, 199 u. 215 u.a. ICt.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
disiūnctim, Adv. (disiunctus), getrennt, Gaius inst. 2, 199 u. 215 u.a. ICt.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
OPE Consilio — OPE Consiliô formula Veter. cuius verba coniunctim an disiunctim accipienda, iam olim acriter disceptatum. Sed Labeo. cuius sententia recepta est, separatim ista intelligenda docuit; cuius sententiam sic proponit Paulus: Dubitatum inter Veteres,… … Hofmann J. Lexicon universale