dis-perdo, didī, ditum, ere, zugrunde richten, verderben, possessiones, Cic.: rem, vertun, verschwenden, Plaut.: libellum, verhunzen, Plin. ep. – mit persönl. Objj., lenonem, Plaut.: tot ingenuos, matres familias, cives Romanos occīdit, arripuit, disperdidit, Vatin. in Cic. ep.: me mea disperdat nullo prohibente puella, si etc., Ov. – / Das Passiv zu disperdo ist dispereo (Lucr. 2, 831 lesen Lachmann u. Bernays dispergitur).
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
disperdere — di·spèr·de·re v.tr. (io dispèrdo) AU 1a. allontanare separando, facendo andare in più direzioni: la polizia disperse i dimostranti, la guerra disperse la popolazione; il vento ha disperso i fogli Sinonimi: sparpagliare; disseminare, spargere,… … Dizionario italiano
disperdersi — di·spèr·der·si v.pronom.intr. (io mi dispèrdo) CO 1. sparpagliarsi qua e là: la compagnia di gitanti si disperse nel prato Sinonimi: dividersi, separarsi, sparpagliarsi. Contrari: adunarsi, affollarsi, ammassarsi, ammucchiarsi, assieparsi,… … Dizionario italiano
ՓԼՈՒԶԱՆԵՄ — (ուզի.) NBH 2 0942 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 12c Տ. ՓԼՈՒՑԱՆԵՄ. *Կտրեալ զաշտարակն՝ վերուստ ʼի վայր փլուզեալ հոսեաց: Առ հասարակ ʼի վայր փլուզեալ զպատուար պարսպացն եւ զապարանս: Ոչ կարացին զերկնաւոր շինուածսն փլուզանել. Ագաթ.: Յհ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
