dissipo

dissipo

dis-sipo (altl. dis-supo), āvī, ātum, āre (supat: iacit, unde dissipat: disicit, Paul. ex Fest. p. 311, 6), I) auseinander werfen, -streuen, zerstreuen, hier- und dahin ausstreuen, ausbreiten, verbreiten, verteilen, A) eig.: 1) im allg.: cumulos stercoris, Col.: membra, Cic.: ossa Quirini, Hor.: aliud alio, Cic.: piceum per ossa venenum, Ov.: aër dissipat umores, verweht, Vitr.: ignis totis se passim castris dissipavit, Liv. – 2) insbes.: a) (medial) v. Wasser, dissipari, sich zerteilen (in Arme, Bäche), rivis, Vet. Orac. b. Liv.: late, Varro. – b) als mediz. t. t., einen Krankheitsstoff zerteilen, umorem, Cels.: suppurationem, Scrib. Larg. – B) übtr.: 1) im allg.: omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt, Cic.: ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam, Cic.: dissipatum passim bellum, Liv. – 2) insbes., ein Gerede usw. ausstreuen, ausbreiten, verbreiten, sermonem, famam, Cic. – II) mit Gewalt auseinander werfen, zerstreuen, zersprengen, A) eig.: 1) im allg., als milit. t. t.: hostes, Cic.: phalangem, Liv.: in finitimas civitates dissipari, versprengt werden, Hirt. b. G. – exercitus ex dissipata fuga passim reliquiae, die Überbleibsel des zersprengten Heers, die sich von der Flucht gesammelt hatten, Liv.: collectis ex dissipato cursu militibus, nachdem er die Versprengten gesammelt hatte, Liv.: dispersi ac dissipati, Caes. – 2) prägn.: a) zersprengen = zerstören, zertrümmern, statuam, Cic.: tecta, Liv.: turres quadratas (v. Maschinen), Vitr.: cuncta disturbare ac dissipare (v. Feuer), Cic.: homo fractus et paene dissipatus, Cic. – b) Vermögen usw. zersplittern, verschleudern, vergeuden, verschwenden, rem familiarem, patrimonium, Cic.: a maioribus possessiones relictas disperdere ac dissipare, Cic.: avitas opes per luxum, verprassen, Tac.: reliquias rei publicae, des Staats letzte Kräfte vergeuden, Cic. – B) übtr.: dissipat Euhius curas edaces, zerstreut, Hor.: magister dissipat amplexus, macht gewaltsam ein Ende, unterbricht gewaltsam, Stat. – / arch. Form dissupo, wov. dissupat, Enn. fr. scen. 118: dissupatus, Trag. inc. fr. 169. Corp. inscr. Lat. 9, 4130.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • dissiparsi — dis·si·pàr·si v.pronom.intr. (io mi dìssipo) CO 1. disperdersi, svanire: la nebbia si dissipò rapidamente; anche fig.: tutti i suoi dubbi si sono dissipati Sinonimi: dileguarsi, svanire. 2. fig., disperdere le proprie energie e le proprie… …   Dizionario italiano

  • Pfarrkirche St. Augustinus (Dettelbach) — Pfarrkirche St. Augustinus in Dettelbach am Main …   Deutsch Wikipedia

  • Bells — • Article covers origin, benediction, uses, archaeology and inscriptions, and points of law Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Bells     Bells      …   Catholic encyclopedia

  • Interglossa — (ISO 639 3: igs) es una lengua auxiliar internacional diseñada por el científico Lancelot Hogben durante la Segunda Guerra Mundial. Esta lengua utilizaba el léxico internacional de las ciencias y tecnologías, principalmente términos de origen… …   Wikipedia Español

  • DIASPHENDONE — a Graeco verbo διασφενδονάω, h. e. violenter dispungo, dissipo, patibulum erat inter duas inclinatas arbores, in quibus Martyrum corpora ligata, arboribus in pristinum situm maximâ vi redeuntibus, in partes discerpebantur, Macri Fratres in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • dissipare — dis·si·pà·re v.tr. (io dìssipo) CO 1. disperdere in direzioni diverse; far svanire, dissolvere: il sole dissipa la foschia | anche fig.: dissipare i timori, i sospetti Sinonimi: disperdere, dissolvere, fugare, scacciare. 2. fig., sprecare,… …   Dizionario italiano

  • dissipare — {{hw}}{{dissipare}}{{/hw}}A v. tr.  (io dissipo ) 1 Dissolvere, disperdere: dissipare la nebbia. 2 Ridurre a nulla sperperando o scialacquando: dissipare i propri beni; SIN. Dilapidare, scialacquare, sperperare. 3 Sciupare inutilmente: dissipare… …   Enciclopedia di italiano

  • dissipare — [dal lat. dissipare, dissupare ] (io dìssipo, ecc.). ■ v. tr. 1. a. [fare svanire, anche fig.: il vento ha dissipato le nubi ; d. ogni dubbio ] ▶◀ allontanare, dileguare, disperdere, dissolvere, fugare. ◀▶ accumulare, addensare. b. [riferito a… …   Enciclopedia Italiana

  • ՃԱՊԱՂԵՄ — (եցի.) NBH 2 0172 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c ն. եւ չ. իսկ կր. իբր ձ. σκορπίζω dissipo, spargo διαχέω diffundo. Ծաւալել, սռփել, իլ. զեղուլ, ցնդել, ցրուել, իլ. պարապել. զբաղիլ. ... *Սովորութիւն իսկ էր թագաւորաց… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՎԱՐԱՏԵՄ — (եցի.) NBH 2 0791 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 13c ն. ἁπάγω abduco διασκορπίζω dispergo, dissipo καταλύω dissolvo. (լծ. փարատել). Ի բաց վարել. վայրավատնել. ցրել. ցրուել. ցնդել. օցտել. որոշել. հեռացուցանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՑՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0919 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 11c ն. διασκεδάζω, διασπείρω, σκορπίζω, διασκεδάννυμι dissipo, dispergo. Ցիր եւ ցան առնել. ցրուել. քայքայել. եղծանել. եւ Փարատել. ցրուել, փճացնել. ... *Ցրել զուխտն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”