dissolvo

dissolvo

dis-solvo, solvī, solūtum, ere, I) auflösen, was gebunden od. zusammengefügt war, A) eig.: 1) im allg.: scopas, clipeum, Cic.: arborum radices (v. der Fischotter), Varro LL.: navem, in seinen Fugen auflösen, Phaedr., u. Passiv dissolvi (v. Schiffe), auseinander gehen, Ov.: frigus, lindern, Hor.: dissolutis membris (da ihr die Gl. ausgerenkt waren) insistere nequibat, Tac.: diss. monumenta, auseinander sprengen (v. dazwischen gewachsenen Bäumen), Sen.: poet., pinus lamnā, zersägen, Val. Flacc. – ilia risu, zersprengen, Petron. – 2) insbes.: a) zu einer Flüssigkeit auflösen, schmelzen, flüssig machen, aes, Lucr.: resinam oleo, Plin.: fel aquā dissolutum, Plin. – stomachum, den Durchfall erregen, Plin. – b) einen Krankheitsstoff auflösen, = zerteilen, durch Zerteilen vertreiben, inflationes, dolorem capitis, Plin. – B) übtr.: 1) im allg., auflösen, trennen, aufheben, abstellen, kassieren, vernichten (Ggstz. conglutinare), societatem, amicitiam, Cic.: disciplinam severitatemque, Auct. b. Alex.: leges, interdictum, Cic.: regiam potestatem, Nep.: imperium (die konsulare Gewalt), Liv. – 2) insbes.: a) als rhet. t. t., Verse, Perioden usw. auflösen, zerlegen, ohne periodische Verbindung lassen, versum, Hor.: orationem, Cic.: argumenta, Quint.: bene structam collocationem permutatione verborum, Cic. – b) (wie διαλύω) = eine Frage usw. lösen, captiosas interrogationes, Cic.: propositas quaestiones, Spart.: si non poterit ratio dissolvere causam, cur etc., Lucr.: zetema (eine Aufgabe) dissolvere, Corp. inscr. Lat. 4, 1878. – c) eine Behauptung usw. widerlegen, entkräften, zunichte machen, criminationem, Cic.: obiecta, Tac.: controversiam controversiā, Cornif. rhet.: utrumque dissolvitur, läßt sich widerlegen, ist unhaltbar, Cic. – II) ablösen, A) eig., ablösen, abbrechen, abreißen, ubi dissolutus tu sies, ego pendeam, Plaut.: diss. pontem, Nep.: diss. simulacrum Veneris, Suet.: diss. stamina, Tibull. – B) übtr.: 1) losmachen, freimachen, befreien, von Geschäften od. Verdrießlichkeiten, dissolvi me, ich bin fertig, Ter.: dissolve me, Plaut. – 2) abzahlen, bezahlen, aes alienum, Cic.: nomen, Cic.: pecuniam publicam ulli civitati, Cic.: absol., non diss., Cic.: diss. pro sua parte, Cic.: Scapulis difficiliore condicione, die Sk. unter ziemlich nachteiligen Umständen befriedigen, Cic. – im Doppelsinn, qui magno in aere alieno maiores etiam possessiones habent, quorum amore adducti dissolvi nullo modo possunt, können sich auf keine Weise von ihnen losmachen = sich von den B. trennen u. = die Schuld abzahlen, Cic. Cat. 2, 18.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • ՔԱԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0966 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 11c, 12c, 13c, 14c ն. καθαιρέω destruo λύω, παραλύω, καταλύω solvo, dissolvo κατασπάω distraho. Յորմէ կազմի եւ սաստկականն Քակտել. Քայքայել. Աւերել զմիութիւն զօգելոց. քանդել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • dissolvere — dis·sòl·ve·re v.tr. (io dissòlvo) 1a. BU sciogliere | LE fig., mandare in disfacimento: con quella fascia | che morte dissolve men vo suso (Dante) 1b. CO fig., disgregare, disfare: dissolvere un legame, un intesa Sinonimi: disfare. 2. CO… …   Dizionario italiano

  • dissolversi — dis·sòl·ver·si v.pronom.intr. (io mi dissòlvo) 1a. CO disgregarsi, sciogliersi; anche fig.: il partito si è dissolto Sinonimi: sciogliersi. 1b. LE andare in disfacimento, disfarsi: se l universo pria non si dissolve (Petrarca) 2. CO svanire,… …   Dizionario italiano

  • lue — lù·e s.f.inv. 1. TS med. → sifilide 2. LE fig., corruzione morale, depravazione 3. LE fig., persona abietta {{line}} {{/line}} DATA: 1598. ETIMO: dal lat. lŭe(m) decomposizione, contagio , dal gr. lúō sciolgo, dissolvo …   Dizionario italiano

  • ԲՈԿԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 503 Chronological Sequence: Early classical ն. ὐπούω dissolvo, subsolvo Հանել կամ լուծանել զկօշիկ, զհողաթափ. մերկացուցանել զոստս իւր. *Բոկանայր այր զկօշիկ իւր ... եւ բոկացաւ զկօշիկ իւր, եւ ետ ցնա. Հռութ. ՟Դ. 7. 8: կր. ԲՈԿԱՑԵԱԼ. իբր… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԵՂԾԱՆԵՄ — (եղծի, ե՛ղծն.) NBH 1 0655 Chronological Sequence: 6c, 10c ն. φθείρω, διαφθείρω, ἁνατρέπω , ἁφανίζω, ἁλλοιόω, καταβάλλω, καταλύω corrumpo, everto, dissolvo եւն. ասի եւ իբր ռմկ. Եղծել, Եղծնուլ (հակառակն ստեղծանելոյ). Ապականել. աւերել, լուծանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԼՈՒԾԱՆԵՄ — (լուծի, լոյծ.) NBH 1 0894 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c, 14c ն. (լծ. յն. լի՛օ, լի՛սէ. յորմէ լտ. սո՛լուօ.) λύω solvo διαλύω dissolvo Նրձակել. քակել. ʼի բաց դառնալ. Եղծանել. արձըկել, աւրել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԼՔՈՒՑԱՆԵՄ — (լքուցի, լքո՛.) NBH 1 0909 Chronological Sequence: 6c, 10c ն. παραλύω, καταπαύω dissolvo. որ եւ ասի ԼՈՒԾԱՆԵԼ. Տալ. լքանիլ թուլացուցանլ. ԴՎհատեցուցանել. Կթուցանել. մեղկացուցանել. կասեցուցանել. թուլցընել, լղքեցնել. ... *Ի փախուստ դարձաւ ... Զի տէր… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽԱՆԳԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0919 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 10c, 12c ն. διαστρέφω perverto διαλύω dissolvo ἁναστατόω seditione conturbo σκύλλω vexo. Եղծանել, աւերել. քակել. ապականել. խեղաթիւրել. շփոթել. խառնակել. խռովել. աղաւաղել. վեր ʼի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԵԿՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0244 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 10c, 12c, 14c ն. χωρίζω, διαχωρίζω, ἁφορίζω , διορίζω separo, sejungo διαστέλλω discerno, distinguo ἁποσπάω abstraho, evello διαστημάζω intervallum facio, disjungo. Մեկին առնել, որպէս …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԵՂԿԱՑՈՒՑԱՆԵՄ — ( ) NBH 2 0247 Chronological Sequence: 11c ՄԵՂԿԱՑՈՒՑԱՆԵՄ ՄԵՂԿԵՄ ἑκλύω, καταλύω , χαυνόω, καταμαλακίζω dissolvo, mollio, emollio եւն. Մեղկ կացուցանել. թուլացուցանել. լուծանել. լքացուցանել. կթուցանել. իգացուցանել. թուլցընել. ... *Ծոյլ մեղկասէր՝ վատ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”