- dithyrambicus
dīthyrambicus, a, um (διθυραμβικός), dithyrambisch, poëma, Cic. de opt. gen. 1. Rufin. rhet. p. 583, 30 Halm.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
dithyrambicus
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
dithyrambique — [ ditirɑ̃bik ] adj. • 1553; lat. dithyrambicus, du gr. dithurambikos 1 ♦ Antiq. gr. Qui appartient au dithyrambe. Poème dithyrambique. 2 ♦ Cour. Qui loue, qui exalte avec emphase. Louanges, paroles dithyrambiques. Article dithyrambique. ⇒… … Encyclopédie Universelle
ditirambic — DITIRÁMBIC, Ă, ditirambici, ce, adj. 1. Care aparţine ditirambilor (1), privitor la ditirambi. 2. fig. (Despre stil, vorbire, cuvinte etc.) Plin de elogii exagerate; emfatic, retoric. – Din fr. dithyrambique, lat. dithyrambicus. Trimis de… … Dicționar Român
Dithyrambic — Dith y*ram bic, a. [L. dithyrambicus, Gr. ?: cf. F. dithyrambique.] Pertaining to, or resembling, a dithyramb; wild and boisterous. Dithyrambic sallies. Longfellow. n. A dithyrambic poem; a dithyramb. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
dithyrambic — dithyrambically, adv. /dith euh ram bik/, adj. 1. of, pertaining to, or of the nature of a dithyramb. 2. wildly irregular in form. 3. wildly enthusiastic. [1595 1605; < L dithyrambicus < Gk dithyrambikós. See DITHYRAMB, IC] * * * … Universalium
ditirámbico — ► adjetivo POESÍA Del ditirambo: ■ composición ditirámbica; elogio ditirámbico. * * * ditirámbico, a adj. Se aplica a la poesía, escrito, etc., que constituye un ditirambo. * * * ditirámbico, ca. (Del lat. dithyrambĭcus, y este del gr.… … Enciclopedia Universal
CECIDES — antiquissimus Poeta Dithyrambicus, cuius meminerunt Cratinus εν πανόπταις atque Aristophanes in Nubibus … Hofmann J. Lexicon universale
CHORUS — I. CHORUS pars Comediae, una ex accessoriis, inter actum et actum: vel pars est, post actum introducta cum concentu. Dicebatur autem sic primo, multitudo canentium saltantiumque cum tibicine: idque antiquitus circa aras Deûm, Virg. aen. l. 6. v.… … Hofmann J. Lexicon universale
CITHAROEDUS — seu Citharista, qui citharâ canit. Horum apud vereres habitus cultusque notabilis fuit. Lacerua aurata, non multum chlamydis dissimilis, illis peculiariter tribuitur, a Iuvenal. Sat. 10. v. 212. Et quibus aurata mos est fulgere lacernâ. Iisdem… … Hofmann J. Lexicon universale
HIERONYMUS — I. HIERONYMUS Athen. una cum Nicodemo classi a Conone praepositus, dum ipse ad Regem alloquendum proficiscitur. Diod. Sic. l. 14. II. HIERONYMUS Xenophontis fil. Poeta Dithyrambicus, puetorum amore insaniens eoque famosus, traducitur ab Aristoph … Hofmann J. Lexicon universale
LYRA — I. LYRA instrumentum Musicum, cuius inventio Mercurio tribuitur, qui quumi pedem in aridam testudinem, sic Varroni dictam, quod testâ tegatur, impegislet, animadvertit sonum reddi ex nervis illius siccitate intensis: quod tamen paulo aliter… … Hofmann J. Lexicon universale
NICETES — Smyrnaeus Sophista, Adriano Imperatori gratiosus, ab eoque Musaeo Aegyptio adscriptus. Quum causas tentaret, foro etiam aptissimus videbatur. Adeo ingenium ad utramque dicendi rationem accommodavit, ut iudiciale sophisticâ quâdam facultate… … Hofmann J. Lexicon universale
