eblandior

eblandior

ē-blandior, ītus sum, īrī, I) durch Schmeichelei erlangen, erschmeicheln, A) eig.: omnia, Liv.: unum consulatus diem, Tac. – m. ad u. Akk., palantes incolarum animos ad concordiam eblanditus (durch freundliches Zureden bringend), Solin. 1, 61. – mit folg. ut u. Konj., enitere, elabora, vel potius eblandire, effice, ut etc., Cic. ad Att. 16, 16. litt. C. § 12. – Partic. passiv, eblandita illa non enucleata esse suffragia, Cic.: urbanā coniuratione eblanditae preces, Plin. pan.: eblanditae virtutes, Prud. – B) übtr., v. sachl. Subjj., hervorlocken, fecunditatem, Plin.: igneam saevitiam, mildernd austreiben, Col. – II) ausnehmend schmeicheln, übtr., v. Lebl. = ausnehmend gefallen, cum aspectus eius scaenae propter asperitatem eblandiretur omnium visus, Vitr. 7, 5, 5: ceteraque quae delectationibus oculorum et aurium usu sensus eblandiantur, Vitr. 10, 12 (7), 4.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”