- epidecticalis
epidēcticālis, e (v. επιδεικτικός), aufzeigend, terminus, der Haupt-, Ort- od. Eckstein, Gromat. vet. 352, 17. – ders. gew. subst., epidēcticālis, is, m., Gromat. vet. 307, 13 u. 341, 14.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
epidēcticālis, e (v. επιδεικτικός), aufzeigend, terminus, der Haupt-, Ort- od. Eckstein, Gromat. vet. 352, 17. – ders. gew. subst., epidēcticālis, is, m., Gromat. vet. 307, 13 u. 341, 14.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.