- erraticius
errātīcius, a, um (1. erro), zum Verirren geneigt, animus, Fronto de diff. voc. (VII) 528, 5 K.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
errātīcius, a, um (1. erro), zum Verirren geneigt, animus, Fronto de diff. voc. (VII) 528, 5 K.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.