- expiatus
expiātus, ūs, m. (expio), die Sühnung, Sühne, Eccl.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
expiātus, ūs, m. (expio), die Sühnung, Sühne, Eccl.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
Expiate — Ex pi*ate, v. t. [imp. & p. p. {Expiated}; p. pr. & vb. n. {Expiating}.] [L. expiatus, p. p. of expiare to expiate; ex out + piare to seek to appease, to purify with sacred rites, fr. pius pious. See {Pious}.] 1. To extinguish the guilt of by… … The Collaborative International Dictionary of English
Expiate — Ex pi*ate, a. [L. expiatus,p. p] Terminated. [Obs.] Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Expiated — Expiate Ex pi*ate, v. t. [imp. & p. p. {Expiated}; p. pr. & vb. n. {Expiating}.] [L. expiatus, p. p. of expiare to expiate; ex out + piare to seek to appease, to purify with sacred rites, fr. pius pious. See {Pious}.] 1. To extinguish the guilt… … The Collaborative International Dictionary of English
Expiating — Expiate Ex pi*ate, v. t. [imp. & p. p. {Expiated}; p. pr. & vb. n. {Expiating}.] [L. expiatus, p. p. of expiare to expiate; ex out + piare to seek to appease, to purify with sacred rites, fr. pius pious. See {Pious}.] 1. To extinguish the guilt… … The Collaborative International Dictionary of English
expiate — verb ( ated; ating) Etymology: Latin expiatus, past participle of expiare to atone for, from ex + piare to atone for, appease, from pius faithful, pious Date: circa 1500 transitive verb 1. obsolete to put an end to 2. a. to ex … New Collegiate Dictionary
expiate — expiator, n. /ek spee ayt /, v.t., expiated, expiating. to atone for; make amends or reparation for: to expiate one s crimes. [1585 95; < L expiatus (ptp. of expiare to atone for, make good), equiv. to ex EX 1 + pia(re) to propitiate (see PIOUS)… … Universalium
Zombies en La Moneda — Publicación Primera edición 6 de mayo de 2011 presente Editorial Mythica Contenido … Wikipedia Español
inexpié — inexpié, ée (i nèk spi é, ée) adj. Qui n a point été expié. ÉTYMOLOGIE Lat. inexpiatus, de in.... 1, et expiatus, expié … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
BIDENTAL — Romanis dictus est locus fulmine tactus et bidentibus ovibus expiatus consecratusque. Glossae, Bidental, τόπος κεραυνοπλὴξ. Quem proin nec ingredi nec calcare fas erat. Horat. de Arte Poet. extr. utrum Minxerit in patrios cineres, an triste… … Hofmann J. Lexicon universale
GANYMEDES — Trois fil. puer formosissimus, quem cum Iuppiter deperiret, in Idae monte venantem ab aquila rapi iussit, et in caelum afferri, eumque poculis praefici, repudiato ministerio Hebes, filiae Iunonis, quae ante illius raptum miscendo nectari praeerat … Hofmann J. Lexicon universale
PELEUS — Aeaci et Aeginae fil. qui ex Thetide genuit Achillem qui Pelides inde dicitur. Castissimus sui temporis mortalium fuit. Amatus ab Hippolyta Acasti uxore, et ad stuprum sollicitatus cum adduci non potuisset, ab eadem, tamquam insidiator pudicitae… … Hofmann J. Lexicon universale