fortuītū, Abl., m. (fortuitus; vgl. Prisc. 15, 24) = fortuito (s. fortuītus), Plaut. 263 cod. B. Plin. 8, 57 D. (Mayh. fortuitis). Solin. 2, 48 u. 30, 7 M. Lact. u.a. Spät. (s. Bünem. Lact. 1, 2, 1 u. 5, 20, 14. Muncker Hyg. astr. 2, 20. p. 393). – / In Hdschrn. des Cornificius, des Cicero u.a. oft Variante von fortuito, s. Hand Turs. 2, 742 sq. Madvig Cic. de fin. 5, 33.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
fortuito — for·tù·i·to, for·tu·ì·to agg. CO che avviene senza ragione apparente e senza l intervento di alcuno, casuale: un insieme fortuito di circostanze, un incontro fortuito Sinonimi: accidentale, casuale, incidentale. Contrari: 1voluto. {{line}}… … Dizionario italiano
ԲԱԽՏԱՑԻ — ( ) NBH 1 424 Chronological Sequence: 6c մ. τυχικῶς fortuitu casu, εὑτυχῶς fortunate Ըստ բերման բախտի. բախտէն, դիպուածով. ... *Մարթն (կարելին՝ լինի) ... ʼի նուազն, որպէս բախտացի. քանզի պակաս՝ ոք ʼի փորել ինչ եդիտ գանձ. Անյաղթ վերլծ. ՟Ժ՟Գ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
d'aventure — D aventure, Forte, Fortuito, Fortuitu … Thresor de la langue françoyse
fortuit — Fortuit, Fortuitus. Par cas fortuit, Fortuito, Fortuitu, Forte … Thresor de la langue françoyse
