- gemebundus
gemebundus, a, um (gemo), seufzend, stöhnend, Ov. met. 14, 188 M. u. K. (Riese fremebundus). Epit. Iliad. 349. Hieron. epist. 22, 25. Lact. de mort. pers. 18, 14.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
gemebundus, a, um (gemo), seufzend, stöhnend, Ov. met. 14, 188 M. u. K. (Riese fremebundus). Epit. Iliad. 349. Hieron. epist. 22, 25. Lact. de mort. pers. 18, 14.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
gemebondo — /dʒeme bondo/ agg. [dal lat. gemebundus, der. di gemĕre gemere ], lett. [che ha l abitudine di lamentarsi insistentemente] ▶◀ gemente, lagnoso, lamentevole, lamentoso, piagnucoloso, (lett.) querulo. ◀▶ allegro, gaio, ilare, ridanciano … Enciclopedia Italiana
ՀԵԾԵԾԵԼԻ — ( ) NBH 2 0082 Chronological Sequence: Early classical ա. στενακτός gemebundus, lamentabilis. Արժանի հեծութեան. աւաղելի. ողբալի. *Եղիցիս հեծեծելի եւ եղկելի. Եզեկ. ՟Ե. 15 … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
gemebundo — {{#}}{{LM G18853}}{{〓}} {{SynG19343}} {{[}}gemebundo{{]}}, {{[}}gemebunda{{]}} ‹ge·me·bun·do, da› {{《}}▍ adj.{{》}} Que gime profundamente: • Recogieron a un perrito gemebundo que alguien había abandonado.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos