- grunnitus
grunnītus, ūs, m. (grunnio), das Grunzen, suis, Hieron. in Amos II. ad 5, 23. Augustin. de nat. et grat. 47.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
grunnītus, ūs, m. (grunnio), das Grunzen, suis, Hieron. in Amos II. ad 5, 23. Augustin. de nat. et grat. 47.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
gruñido — ► sustantivo masculino 1 ZOOLOGÍA Voz del cerdo y de otros animales que emiten un sonido semejante. 2 ZOOLOGÍA Voz ronca de algunos animales cuando amenazan: ■ el perro dio un gruñido al oír pasos desconocidos. 3 coloquial Sonido inarticulado y… … Enciclopedia Universal
картавый — из *кортавый (*kъrtavъ), ср. болr. крътѣние γρυλλισμός grunnitus , словен. zakrtiti строго приказать, поручать , польск. karcic порицать, наказывать , kartac – то же (откуда и укр. картати порицать ); см. Бернекер 1, 670; Брюкнер 220; Мi. ЕW 157 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Patrocle d'Arles — Pour les articles homonymes, voir Patrocle. Patrocle (décédé au début de 426) est archevêque d’Arles de 412 à sa mort. Sommaire 1 Biographie 1.1 … Wikipédia en Français
ARISTYLLUS — Poeta obscenior. Praeter animi vitia illi inerat et hoc corporis vitium; inter loquendum ore non satis apertô loquebatur, sed subhiabat, adeo ut fere tota vox eius per nares prodiens stridula esset, qualis est grunnitus porcorum. Hunc taxat… … Hofmann J. Lexicon universale
grugnito — s.m. [lat. grunnītus o grundĭtus us ]. 1. [verso caratteristico del porco e del cinghiale]. 2. (fig., fam.) [riferito a persona, suono incomprensibile di protesta, risentimento o approvazione: rispose con un g. ] ▶◀ borbottìo, brontolìo,… … Enciclopedia Italiana
grongnement — Grongnement, Grunnitus … Thresor de la langue françoyse
gruñido — (Del lat. grunnītus). 1. m. Voz del cerdo. 2. Voz ronca del perro u otros animales cuando amenazan. 3. Sonido inarticulado, ronco, que emite una persona como señal generalmente de mal humor … Diccionario de la lengua española