- gutturosus
gutturōsus, a, um (guttur), I) mit einem Kropfe, kropfig, Ulp. dig. 21, 1, 12. § 2. Paul. ex Fest. 112, 2. Schol. Iuven. 13, 162. – II) = λαίμαργος mit der Kehle tätig, gefräßig, Gloss. II, 36, 41.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.