- Idulis
Īdūlis, e (Idus), zu den Iden gehörig, ovis, das an den Iden dem Jupiter geopfert wurde, Macr. sat. 1, 15. § 16. Paul. ex Fest. 104, 17 (vgl. Ov. fast. 1, 56).
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
Īdūlis, e (Idus), zu den Iden gehörig, ovis, das an den Iden dem Jupiter geopfert wurde, Macr. sat. 1, 15. § 16. Paul. ex Fest. 104, 17 (vgl. Ov. fast. 1, 56).
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
Юпитер древнеиталийский бог — (Juppiter, Jupiter) древнеиталийский бог небесного света или светлого неба, с его атмосферными явлениями дождем и грозой, податель плодородия, изобилия, победы, помощи, исцеления, высший источник и охранитель правопорядка, верности, чистоты и,… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Юпитер, древнеиталийский бог — (Juppiter, Jupiter) древнеиталийский бог небесного света или светлого неба, с его атмосферными явлениями дождем и грозой, податель плодородия, изобилия, победы, помощи, исцеления, высший источник и охранитель правопорядка, верности, чистоты и,… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Idus — (röm. Ant.), der 15. Tag des März, Mai, Julius, October, der 13. in den übrigen Monaten; s.u. Kalender. Diese Tage waren dem Jupiter heilig, dem der Flamen dialis ein Schaf (Idulis) opferte … Pierer's Universal-Lexikon
Jupĭter [1] — Jupĭter (Juppiter), der höchste Himmelsgott der italischen Völker, dem griechischen Zeus (s. d.) im Wesen wie auch im Namen verwandt; denn J. ist zusammengezogen aus Iovis (ältere Form Diovis) pater, Zeus entstanden aus Djeus (ind. djaus, »der… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
ides — (i d ) s. f. plur. Le quinzième jour des mois de mars, de mai, de juillet et d octobre, et le treizième des autres mois, dans le calendrier des anciens Romains (voy. CALENDES et NONES). • Les Étrusques, dont les mois étaient divisés en nones,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ALBO-GALERUS — pileus erat apud Romanos, solius Flaminis Dialis; factus ex hostia alba, Iovi caesa, quae Idulis dicebatur. Illi adfigebatur apex virgulâ oleaginâ. Eius nomen ex antiquis monumentis exhibet Rosin. Antiqq. Roman. l. 3. c. 15 … Hofmann J. Lexicon universale
FEBRUARIUS — mensis a Numa additus, cum Romulus eum praeteriisset, a Februo Lustrationum potente cui a Numa dicatus est, nomen accepit. Lustrari autem eo mense civitatem mos erat, et iusta Diis manibus solvi, Macrob. Sat. l. 1. c. 13. Doeo sic Festus:… … Hofmann J. Lexicon universale
FLAMINES — Sacerdotesapud Romanos quorum singuli ab eo Deo, cui sacra faciebant, cognominabantur. Horum tres Numa instituit, Iovi unum, quem insigni veste, et curuli regiâ sellâ adornavit: dein Marti alterum, tertium Quirino. Unde Flamen dialis, Martialis… … Hofmann J. Lexicon universale
JANUARIUS Mensis — a Iano dictus. Censorin. l. de Die Nat. c. 22. Ianuarius a Iano, cui attributus est, nomen traxit. Suaves autem sunt Graeci, qui sic dictum volunt qu. Α᾿ιωνάριον Suid. Αἰωνάριος, ὁ Ι᾿ανουάριος μὲν οῦτω Λογγίνος αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι βιάζεται, ὡσανεὶ… … Hofmann J. Lexicon universale