- illator
illātor, ōris, m. (infero), der Zufüger, iniuriae (Ggstz. acceptor), Boëth. cons. phil. 4, 4. p. 84, 30 Obb.: poenae, Gregor. in Iob 9, 35.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
illātor, ōris, m. (infero), der Zufüger, iniuriae (Ggstz. acceptor), Boëth. cons. phil. 4, 4. p. 84, 30 Obb.: poenae, Gregor. in Iob 9, 35.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
titillator — titˈillātor noun • • • Main Entry: ↑titillate … Useful english dictionary