- impersonativus
im-persōnātīvus, ī, m. [sc. modus] (in u. persona), der unpersönliche Modus, d.i. der Infinitiv, Diom. 340, 37.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
im-persōnātīvus, ī, m. [sc. modus] (in u. persona), der unpersönliche Modus, d.i. der Infinitiv, Diom. 340, 37.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.