imprecatio

imprecatio

imprecātio, ōnis, f. (imprecor), das Anwünschen, a) von etw. Gutem, pontificis, der Segen, Hieron. epist. 130, 2. – b) v. etw. Bösem, die Verwünschung, Verfluchung jmds., alcis, Sen. ep. 94, 53: absol., dira, Sen. de ben. 6, 35, 4. Plin. 5, 45: cuncta devotio et impr., Vulg. 3. regg. 8, 38: Plur., dirarum imprecationes, Min. Fel. 7, 4: imprecationes nefariae, Amm. 29, 1, 25.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • imprécation — [ ɛ̃prekasjɔ̃ ] n. f. • mil. XIVe; lat. imprecatio, de precari « prier » ♦ Littér. Souhait de malheur contre qqn. ⇒ anathème, malédiction. Lancer, proférer des imprécations contre qqn. Les imprécations de Camille, d Agrippine. « les “fureurs”,… …   Encyclopédie Universelle

  • imprecaţie — IMPRECÁŢIE, imprecaţii, s.f. (livr.) Blestem; ocară. ♦ Figură de stil care conţine un blestem. – Din fr. imprécation, lat. imprecatio. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  IMPRECÁŢIE s. v. blestem. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa:… …   Dicționar Român

  • Imprecation — Im pre*ca tion, n. [L. imprecatio: cf. F. impr[ e]cation.] The act of imprecating, or invoking evil upon any one; a prayer that a curse or calamity may fall on any one; a curse. [1913 Webster] Men cowered like slaves before such horrid… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Devotio — Pour le sens moderne du mot, voir Dévotion. La devotio était, sous la Rome antique, une forme spéciale de vœu, par lequel il est fait abandon aux dieux infernaux de personnes ou de choses expressément désignées, sans que l auteur du vœu se charge …   Wikipédia en Français

  • Verwünschung — Verwünschung, 1) (Imprecatio), im Alterthum die Anflehung der Götter, daß sie einem Menschen wegen einer begangenen Unthat ein Unglück widerfahren lassen sollten. Man hielt diese V en bes. für kräftig, wenn sie von Eltern, Priestern, Wahrsagern,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • imprecation — /im pri kay sheuhn/, n. 1. the act of imprecating; cursing. 2. a curse; malediction. [1575 85; < L imprecation (s. of imprecatio), equiv. to imprecat(us) (see IMPRECATE) + ion ION] * * * …   Universalium

  • imprecación — ► sustantivo femenino 1 Acción y resultado de imprecar. 2 Expresión con que se evidencia que se desea que ocurra algo malo o que alguien reciba un daño: ■ alzó la voz para que se sintiesen sus imprecaciones e insultos. SINÓNIMO maldición… …   Enciclopedia Universal

  • BENEDICTIO — in V. Testam. elevatis manibus fiebat, uti legimus Levit, c. 9. v. 22. Tum attollens Aharon manus suas versus populum benedixit eu. Et quidem Pontifex sollennem in modum in Templo, in anniversario sacro, expressa cum nuncupatione sacratissimi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POLYCHRONION — Graece Πολυχρόνιον, i. e. multdsannos, in diuturnae vitae ac Imperii omen, acclamatum olim Imperatoribus Patriarchisque Graecis, non sine genuflexione. Augustin. de Verbo Dem. Serm. 30. c. 3. Exhibes aliquam sollennitatem amicis, audis ibi et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • imprecazione — /impreka tsjone/ s.f. [dal lat. imprecatio onis ]. [parola o frase con cui si impreca: proferire imprecazioni ] ▶◀ bestemmia, (lett.) contumelia, improperio, ingiuria, insulto, parolaccia, (pop.) sacramento, (lett.) vituperio …   Enciclopedia Italiana

  • imprecation — im|pre|ca|tion [ˌımprıˈkeıʃən] n literary [Date: 1500 1600; : Latin; Origin: imprecatio, from precari to pray ] an offensive word or phrase, used when someone is very angry …   Dictionary of contemporary English

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”