- inauspicatus
in-auspicātus, a, um, I) wobei keine Auspizien angestellt werden, lex, ohne Auspizien angenommenes, Liv. 7, 6, 11. – II) übtr.: a) von schlimmer Vorbedeutung, unglücklich, nomen, Plin.: locus, Petron.: inauspicatissimum iudicatur, Plin. 28, 26. – b) unverhofft, successus, Ennod. epist. 1, 5: bona, ibid.4, 29. – / Vollmer plädiert in Wölfflins Archiv 15, 31 für inauspicatus st. non auspicatus b. Hor. carm. 3, 6, 10.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.