- inconciliatus
inconciliātus, a, um (in u. concilio), unversöhnt, Boëth. Arist. categ. syll. introd. p. 564.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
inconciliātus, a, um (in u. concilio), unversöhnt, Boëth. Arist. categ. syll. introd. p. 564.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.