- indispositus
in-dispositus, a, um, I) unordentlich, apud Vitellium omnia indisposita, war alles in Unordnung, Tac. hist. 2, 68. – II) unvorbereitet, v. Pers., me valde indispositum invenit (epistula), Augustin. epist. 69 in.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.