- indolatus
indolātus, a, um (in u. dolare), unbehauen, Arnob. 6, 11 u. 7, 49. Hieron. epist. 98, 22.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
indolatus
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
ԱՆՏԱՇ — (ի, ից.) NBH 1 0243 Chronological Sequence: Early classical, 12c ա. ἁπελέκητος indolatus, non complatus Որ չէ տաշեալ, կամ հարթեալ, կամ կոփեալ. եւ կամ անտաշելի, կարծր. ... *Քարինս անտաշս: Քարամբք անտաշիւք: Շինեաց յանտաշից: Եբեր փայտ անտաշ. ՟Գ. Թագ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
