- iniudicatus
in-iūdicātus, a, um (in u. iudico), I) nicht verurteilt, nicht förmlich vor Gericht gestellt, Cato oratt. 8. fr. 1. – II) unentschieden, causa, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 1, 8: alqd iniudicatum relinquere, Quint. 10, 1, 67. Gell. 5, 10, 15.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.