- inoratus
in-ōrātus, a, um (in u. oro), nicht förmlich vorgetragen, inorata atque inaudita virginitatis causa, Ambros. epist. 6, 1: re inoratā, ohne die Sache förmlich vorgetragen zu haben, Enn. fr. scen. 13. Cic. Rosc. Am. 26.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.