- inspectator
īnspectātor, ōris, m. (inspecto), der Mitanseher, calamitatum suarum, Mythogr. Lat. 1, 150: inspectatores spectatoresque meritorum, Chalcid. Tim. 188. – / Fronto ad Marc. Caes. 1, 7. p. 19, 9 N. cod. imperator, Symm. epist. 6, 9 codd. optt. inspectores u. so jetzt Seeck. Vgl. Klußmann Emendatt. Fronton. p. 26.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.