- inspoliatus
īn-spoliātus, a, um (in u. spolio), unberaubt, ungeplündert, v. Pers., Sen. contr. 10, 1 (30). § 3 u. 10 11. Quint. 7, 1, 33: v. Lebl., fanum, Ps. Sall. de rep. 1, 2. § 7: arma, nicht geraubte, Verg. Aen. 11, 594.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.