- intransitivus
in-trānsitīvus, a, um, intransitiv (Ggstz. transitivus), gramm. t. t., Prisc. 11, 12 u. 14, 14.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
in-trānsitīvus, a, um, intransitiv (Ggstz. transitivus), gramm. t. t., Prisc. 11, 12 u. 14, 14.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
intransitif — intransitif, ive [ ɛ̃trɑ̃zitif, iv ] adj. et n. m. • 1664; lat. intransitivus → transitif ♦ Se dit d un verbe qui exprime une action limitée au sujet et ne passant sur aucun objet. Voyager est un verbe intransitif, ellipt un intransitif. Écumer… … Encyclopédie Universelle
intranzitiv — INTRANZITÍV, Ă, intranzitivi, e, adj., s.n. (gram.) (Verb) care nu poate fi construit cu un complement direct din cauză că acţiunea lui nu se exercită în mod nemijlocit asupra unui obiect. – Din fr. intransitif, lat. intransitivus. Trimis de… … Dicționar Român
intransitive — ● intransitif, intransitive adjectif (bas latin intransitivus) Se dit d un emploi, d une construction caractérisés par la présence d un verbe intransitif. ● intransitif, intransitive (expressions) adjectif (bas latin intransitivus) Verbe… … Encyclopédie Universelle
intransitiv — ịn|tran|si|tiv 〈Adj.; Gramm.〉 nicht zielend; Ggs transitiv; → Lexikon der Sprachlehre ● intransitive Verben Verben, die kein Akkusativobjekt nach sich ziehen u. von denen man nur ein unpersönliches Passiv bilden kann, z. B. schlafen, helfen,… … Universal-Lexikon
Intransitive — In*tran si*tive, a. [L. intransitivus: cf. F. intransitif. See {In } not, and {Transitive}.] 1. Not passing farther; kept; detained. [R.] [1913 Webster] And then it is for the image s sake and so far is intransitive; but whatever is paid more to… … The Collaborative International Dictionary of English
intransitive — adjective Etymology: Late Latin intransitivus, from Latin in + Late Latin transitivus transitive Date: 1612 not transitive; especially characterized by not having or containing a direct object < an intransitive verb > • intransitively adverb •… … New Collegiate Dictionary
intransitive — intransitively, adv. intransitiveness, n. /in tran si tiv/, Gram. adj. 1. noting or having the quality of an intransitive verb. n. 2. See intransitive verb. [1605 15; < L intransitivus. See IN 3, TRANSITIVE] * * * … Universalium
intransitivo — ► adjetivo/ sustantivo masculino 1 GRAMÁTICA Se refiere al verbo que se supone que no puede llevar complemento directo. ANTÓNIMO transitivo ► adjetivo 2 GRAMÁTICA Que es propio de los verbos que carecen de complemento directo: ■ el verbo dormir… … Enciclopedia Universal
intransitivité — intransitif, ive [ ɛ̃trɑ̃zitif, iv ] adj. et n. m. • 1664; lat. intransitivus → transitif ♦ Se dit d un verbe qui exprime une action limitée au sujet et ne passant sur aucun objet. Voyager est un verbe intransitif, ellipt un intransitif. Écumer… … Encyclopédie Universelle
Intransitiv — Ịn|tran|si|tiv 〈n. 11; Gramm.〉 intransitives Verb; Ggs Transitiv * * * ịn|tran|si|tiv <Adj.> [spätlat. intransitivus, aus lat. in = un , nicht u. spätlat. transitivus, ↑ transitiv] (Sprachwiss.): (von bestimmten Verben) kein… … Universal-Lexikon
intransitif — intransitif, ive (in tran zi tif, ti v ) adj. Terme de grammaire. Verbes intransitifs, verbes exprimant des actions qui ne passent point hors du sujet. Dîner, souper, marcher, sont des verbes intransitifs. On dit dans le même sens,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré