- irrestinctus
ir-restīnctus, a, um (in u. restinguo), unausgelöscht, Sil. 3, 29. Mart. Cap. 9. § 915.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
ir-restīnctus, a, um (in u. restinguo), unausgelöscht, Sil. 3, 29. Mart. Cap. 9. § 915.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.