- lecticarius
lectīcārius, iī, m. (v. lectica), der Sänftenträger (s. lectīca), Cic. Rosc. Am. 134. Sulpic. in Cic. ep. 4, 12, 3. Suet. Cal. 58, 3. Schol. Iuven. 3, 245. Corp. inscr. Lat. 6, 6302 sq.: decurio lecticariorum, Corp. inscr. Lat. 6, 8875: supra lecticarios, Präfekt der Sänftenträger, Corp. inscr. Lat. 6, 5198 u. 6301: ders. praepositus lecticariis, Corp. inscr. Lat. 6, 8874: feles habebat gallus lecticarios (zu S.), Anthol. Lat. 815, 1 R. Vgl. Marquardt-Mau Privatleben der Römer 1, 149.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.