magniloquus

magniloquus

māgniloquus, a, um (magnus u. loquor), I) erhaben, -pathetisch im Ausdruck, Stat. silv. 5, 3, 62. – II) im üblen Sinne, großsprecherisch, prahlerisch, v. Pers., Tac. Agr. 27. Mart. 2, 43, 2. Vulg. Sophon. 3, 11: os, Ov. met. 8, 396: lingua, Vulg. psalm. 12, 4: flatus (Plur.), Stat. Theb. 3, 192.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • magnílocuo — magnílocuo, a (del lat. «magnilŏquus»; ant.) adj. *Grandilocuente. * * * magnílocuo, cua. (Del lat. magnilŏquus). adj. ant. Grandílocuo, grandilocuente …   Enciclopedia Universal

  • Magniloquous — Mag*nil o*quous, a. [L. magniloquus.] Magniloquent. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • magniloquence — noun Etymology: Latin magniloquentia, from magniloquus magniloquent, from magnus + loqui to speak Date: circa 1623 the quality or state of being magniloquent …   New Collegiate Dictionary

  • Großsprecher, der — Der Grōßsprếcher, des s, plur. ut nom. sing. ein Mensch, der ohne Grund große, d.i. wichtige Dinge von sich und andern spricht, oder andern Dinge verspricht, die er nicht halten kann; in der Monseeischen Glosse Filosprachara, welches daselbst… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • ՄԵԾԱԲԱՆ — (ի, ից.) NBH 2 0234 Chronological Sequence: Early classical, 12c, 14c ա. μεγαλορρήμων, κομπήγορος magniloquus λόγιος eloquens. Որ մեծամեծս խօսի. պոռոտախօս. եւ Յորդորաբան. *Սատակէ էր զլեզուս մեծաբանս. Սղ. ՟Ժ՟Ա. 4: *Ապրեցուսցես ʼի մեծաբանս լեզուաց …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • magniloquent — (adj.) 1650s, a back formation from magniloquence, or else from L. magniloquentia lofty style of language, from magniloquus pompous in talk, vaunting, boastful, from comb. form of magnus great (see MAGNATE (Cf. magnate)) + loquus speaking, from… …   Etymology dictionary

  • magniloquent — /mægˈnɪləkwənt/ (say mag niluhkwuhnt) adjective speaking or expressed in a lofty or grandiose style. {Latin magniloquus + ent} –magniloquence, noun –magniloquently, adverb …  

  • magnílocuo — magnílocuo, cua (Del lat. magnilŏquus). adj. ant. Grandílocuo, grandilocuente …   Diccionario de la lengua española

  • magniloquent — [mag nil′ə kwənt] adj. [prob. back form. < magniloquence < L magniloquentia < magniloquus, speaking in a lofty style < magnus, great (see MAGNI ) + loqui, to speak] 1. lofty, pompous, or grandiose in speech or style of expression 2.… …   English World dictionary

  • magniloquent — adj. 1 grand or grandiose in speech. 2 boastful. Derivatives: magniloquence n. magniloquently adv. Etymology: L magniloquus f. magnus great + loquus speaking …   Useful english dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”