- Anguitenens
Anguitenēns, tis, m. (anguis u. teneo, Übersetzung des griech. Ὀφιοῦχος), der Schlangenträger, Cic. Arat. 76 u. 454; de nat. deor. 2, 108. Manil. 5, 384.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
Anguitenens
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
ANGUIFER et ANGUITENENS — ANGUIFER, et ANGUITENENS sidus caeleste, de quo sic Columella l. 11. c. 2. Anguifer, qui a Graecis Ο᾿φιοῦχος (vide infra Ophiuchus) dicitur: mane occidit, tempestatem significat. Et ante eum Tullius l. 2. de Nat. Deorum c. 42. Atque haec quidem a … Hofmann J. Lexicon universale
Ophiuchus — For other uses, see Ophiuchus (disambiguation). Ophiuchus Constellation … Wikipedia
Carnabon — CARNĂBON, ontis, König der Geten, nahm den Triptolemus gar gütig auf, als er auf der Ceres Befehl den Menschen die Art, das Getraide zu bauen, weisen mußte, hernach aber stellete er ihm listiglich nach dem Leben; und damit er ihm nicht entfliehen … Gründliches mythologisches Lexikon
OPHIUCHUS — inter Numina Gentilium. It. sidus caeleste, stellis 16. constans, quod Poetae Latini verbum verbo redden es, Anguitenentem appellârunt. Qui Astronomicum Poeticum conscripserunt, Herculem esse putant, qui adhuc in cunis vagiens, angues a Iunone… … Hofmann J. Lexicon universale
STELLA — I. STELLA Navarrae urbs; Estella, A. C. 1094. condita, intet Pompelonem et Logronium 8. leuc. Item, mons Galatiae, apud Ancyram urb. Almadag Turcis. Hîc Baiazetes a Tamerlane victus est, A. C. 1399. Georg. Phraan. l. 1. c. 18. 21. 22. etc. II.… … Hofmann J. Lexicon universale
ՕՁԱԿԱԼ — (ի.) NBH 2 1026 Chronological Sequence: 6c ա. ὁφιούχος anguitenens. Որ կալեալ ունի զօձ. մի յաստեղատանց. որպէս եւ օձնջրային. *օձակալ ասի գոլ ասկղեպիոս՝ վերատեսուչ բժշկականին ... փոխանակ պատկերի (արձականգնելոյ), ʼի ձեռն աստեղաց սրբազնեցին յերկինս.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
