- monarius
monārius, a, um (μόνος), nur eine Abwandlung habend (rein lat. unarius), nomen (zB. cornu), Prob. inst. art. 121, 12 K.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
monārius, a, um (μόνος), nur eine Abwandlung habend (rein lat. unarius), nomen (zB. cornu), Prob. inst. art. 121, 12 K.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.