- mordacitas
mordācitās, ātis, f. (mordax), die Wissigkeit, I) im engeren Sinne, übtr. die Bissigkeit der Rede, noch im Bilde, tum deinde se omnes maledicerent, carperent et saevorum dentium mordacitate laniarent, Arnob. 2, 45 extr.: dann übh., afflictus Italā mordacitate, Acro Hor. sat. 1, 7, 32: Hieronymus derogatoribus tuis vicem necessariā mordacitate restituens, Cassiod. inst. div. litt. 20; vgl. Cassiod. hist eccl. 1, 12. – II) im weiteren Sinne, das Stechende einer Sache, his omnibus foliis (urticarum) inest aculeata mordacitas, haben eine stechende Spitze, Plin. 21, 91. – als phys. Eigenschaft, mord. urticae, die Eigenschaft zu brennen, Plin. 21, 93: est (iuncus Africanus) virosae mordacitatis ad linguam, hat einen stinkenden und scharfen Geschmack, Plin. 21, 120: ne germen exstinguat ex multo melle mordicitas, das Ätzende, Pallad. 2, 15, 7: u. so miserum est secari et cauterio exuri et pulveris alicuius mordacitate anxiari, Tert. de paenit 10 extr.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.