- nutritorius
nūtrītōrius, a, um (nutritor), I) zur Nahrung gehörig, nährend, nahrhaft, lac, Th. Prisc. de diaet. 3. – übtr., gratia eius dulcis et nutritoria est, Augustin. serm. 25, 1; vgl. Augustin. c. Faust. 22, 46. – II) zur Erziehung gehörig, cunae, Augustin. conf. 12, 27.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.