- oblaqueatio
oblaqueātio, ōnis, f. (1. oblaqueo), das Grabenmachen um die Wurzeln, das Räumen, Isid. orig. 17, 5, 30: oblaquiatio (so!) arborum, Menol. rust. Colot. im Corp. inscr. Lat. 1, 12. p. 281.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
oblaqueātio, ōnis, f. (1. oblaqueo), das Grabenmachen um die Wurzeln, das Räumen, Isid. orig. 17, 5, 30: oblaquiatio (so!) arborum, Menol. rust. Colot. im Corp. inscr. Lat. 1, 12. p. 281.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.