obluctor

obluctor

ob-luctor, ātus sum, ārī, gegen etw. sich anstrengen, ankämpfen, ihm widerstreben, I) m. konkr. Objj.: a) m. persönl.: soli Fabio, Sil. 8, 10. – b) m. sächl.: genibus (mit den K.) adversae arenae, Verg.: diu flumini, Curt.: fruticibus, Colum. – c) absol.: utcumque potui obluctatus sum, Sen. rhet.: fossor obluctans, Sen.: anima obluctans, Plin. ep.: obluctantia saxa, Stat.: urbs impigre obluctata, Auct. itin. Alex. – II) übtr., m. abstr. Objj.: obluctans adhuc oblivioni, Curt.: ut erat animi semper obluctantis difficultatibus, Curt.: languor obluctatur saluti, Augustin.: qui flagitiosissimis consuetudinis vitiis oblectari magis quam obluctari student, Augustin.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”