- oboedienter
oboedienter (obēdienter), Adv. (oboediens), gehorsam, willig, gern, collatum ob., Liv.: ob. imperata facere, Liv. u. Curt.: omnia ob. adversus Romanos facere, Liv.: omnia ob. a barbaris facta, Curt.: se sub imperio populi Romani fideliter atque ob. futuros, Liv. – nihil oboedientius fecerunt quam ut muros diruerent, Liv. – oboedientissime paruit, Augustin. de civ. dei 22, 8, 22. p. 578, 8 D.2
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.