obrodo

ob-rōdo, ere, etw. benagen, an etw. herumnagen, gew. bildl., vermis te semper obrodit, Ambros. de Tob. 7. § 26: haec sunt argumentationis ossa, quae obroditis, Tert. adv. Marc. 2, 5 in.: ut quod obrodat sit, Plaut. Amph. 724: sacrilego morsu pretiosum fidei velamen obrodunt, Ambros. de spir. scto 1, 16. § 164: frequenter obrodi a maledicis obtrectatoribus, Ambros. in psalm. 118. serm. 8. § 36.