- obsecutor
obsecūtor, ōris, m. (obsequor), einer, der gehorcht, legis, Tert. adv. Marc. 4, 9 extr.: uti se obsecutoribus ad cupita, Iul. Val. 3, 2 (3, 1).
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
obsecūtor, ōris, m. (obsequor), einer, der gehorcht, legis, Tert. adv. Marc. 4, 9 extr.: uti se obsecutoribus ad cupita, Iul. Val. 3, 2 (3, 1).
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.